Wady refrakcji u dzieci i młodzieży są jednym z częstych zagadnień analizowanych przez badaczy z uwagi na rozpowszechnienie w populacji i indukowanie negatywnych skutków socjoekonomicznych. WHO i Międzynarodowa Agencja ds. Zapobiegania Ślepocie zakwalifikowały wady refrakcji jako drugą najczęstszą przyczynę ślepoty (po zaćmie) i w 1999r. stworzyły inicjatywę pod tytułem „Wizja 2020: Prawo do widzenia” (The Right to Sight). Wady refrakcji są przyczyną zaburzeń widzenia u 88.4 milliona ludzi na całym świecie. Pojęcie dobrego widzenie związane jest nie tylko z prawidłową ostrością wzroku, ale także opiera się na prawidłowym zachowaniu widzenia obuocznego i  przetwarzaniu obrazu w korze wzrokowej, akomodacji oraz zdolnościami okulomotorycznymi. Rozpowszechnienie wad wzroku oraz fakt, że wiele schorzeń narządu wzroku pozostaje nie zdiagnozowanych u dzieci w wieku szkolnym,  może mieć znaczący wpływ na zdolność dziecka do osiągnięcia i utrzymania wyraźnego widzenia, co odgrywa ważną rolę w osiągnięciach szkolnych, a także z objawami klinicznymi jaki:  bólami głowy, zaburzeniami postawy ciała, problemami z koncentracją, czy nieprawidłowym rozwojem psychoruchowym u dziecka.

Brak właściwej korekcji okularowej w wadach refrakcji już u najmłodszych  dzieci może prowadzić do niedowidzenia, zeza, najczęściej akomodacyjnego  czego wyrazem może być trudność w samodzielnym funkcjonowaniu . Badanie przesiewowe w kierunku wykrywania wad refrakcji jest ważne i powinno być wykonywane w ramach corocznego badania fizykalnego u wszystkich werbalnych dzieci.