Niedowidzenie (amblyopia) definiujemy jako stan ograniczonej ostrości wzroku pomimo zastosowania najlepszej korekcji okularowej. Zwykle pojawia się jednostronnie. Powstaje w następstwie współistnienia zeza, anizometropii (różnej wady refrakcji obu gałek ocznych), nieleczonej wady refrakcji, czy zdarzeń, które spowodowały blokadę dochodzenia bodźców wzrokowych już w okresie dzieciństwa.

Leczenie niedowidzenia powinno rozpocząć się jak najwcześniej (zwykle w okresie 2.-3. r.ż.), a najpóźniej do 7.- 8. r.ż. Leczenie jest długotrwałe, ale równoczesne zastosowanie wielu technik rehabilitacji widzenia daje najlepsze wyniki.

LECZENIE NIEDOWIDZENIA POLEGA NA STOSOWANIU:

•  korekcji okularowej wady refrakcji
•  obturacji (czyli zasłaniania) zdrowego oka
•  ćwiczeń widzenia obuocznego
•  naświetlania ( tzw. leczenie pleoptyczne)
•  stymulacji wzroku poprzez terapię widzenia
• ćwiczeń wzrokowo-lokalizacyjnych i wzrokowo-motorycznych wykonywanych również  w domu pod opieką rodziców